روان درمانی در روانشناسی چیست ؟
روان درمانی در روانشناسی ، سایکوتراپی ( Psychotherapy ) یا درمان روانشناختی، تکنیک و مجموعه روش هایی برای درمان اختلالات روانی، هیجانی ، انواع اختلالات شخصیت، اعتیاد، ناهنجاریهای رفتاری و سازگاری، با استفاده از روش‌هایی است که به ظاهر با محوریت گفتگو می باشد اما در این فرایند گفتگو ،بررسی و ارزیابی تخصصی و بسیار فنی در رابطه با محتوا و فرایند فکر، احساسات، عواطف، گفتار، رفتار و … غیره، مراجع یا بیمار توسط روانشناس به شکلی بسیار دقیق انجام می گیرد.
روش تشخیص و درمان بیمار
پس از تشخیص و معاینه وضعیت روانی بیمار MSE روانشناس درمانگر به تدوین و تهیه طرح درمان می پردازند و با استفاده از روش ها و تکنیک های متعدد و مختلف مبتنی بر نظریات روان درمانی این فرایند بسیار تخصصی را انجام می دهد.لازم به ذکر است که روان درمانی با مشاوره متفاوت است و روان درمانی مجموعه خدمات تخصصی جهت درمان و ایجاد تعادل روانی در فرد بیمار می باشد در صورتی که خدمات مشاوره ای از جنس مشورت کردن و آگاهی بخشی است. درمان دارویی نیز برای بیماران روانی توسط روانپزشک انجام می گیرد.
روان درمانی روشی است که توسط درمانگری آموزش دیده به شکل حرفه‌ای، با توجه به خاستگاه «اختلال تحت درمان»، انجام گیرد. روان درمانگری بر دوپایه «رابطه» و «ارتباطات» به شکل کلامی و غیرکلامی استوار است. رابطه‌ای حرفه‌ای بین بیمار و درمانگر است که مبتنی بر اصالت، جدیت، صمیمیت و آزادی است.
روان درمانی کاربرد آگاهانه و هدف مند روش های بالینی و نگرش های میان فردی به دست آمده از اصول روانشناختی ریشه دار با هدف کمک به افراد برای تغییر دادن رفتار، شناخت ها، هیجان ها یا سایر ویژگی های شخصی خودشان در مسیرهایی است که شرکت کنندگان در درمان آنها را مطلوب می دانند.
روان درمانگر کیست ؟
روان درمانگر به فردی گفته می شود که از یک یا چند شیوه از روش های روان درمانی برای حل مشکلات مراجعان خود استفاده می کند. روش های روان درمانی بسیار گسترده و متنوع است و تاکنون بیش از 500 روش روان درمانی توسط نظریه پردازان مختلف ارائه شده است. از قدیمی ترین روش ها مثل هیپنوتیزم درمانی تا تکنیک های جدیدتر مثل درمان اکت.
در حال حاضر پرکاربردترین روش های روان درمانی عبارتند از: درمان های شناختی، یکپارچه نگر، کل نگر، روان پویشی و رفتار درمانی
هم اکنون با بهترین مشاور خانواده در یزد تماس بگیرید.
روان درمانی کاربرد آگاهانهٔ روشهای بالینی و «مواضع میان فردی» است که از اصول روانشناسی نوین و کهن حاصل شده و هدف آن کمک به درمانگیران و بیماران است که رفتارها، شناختها، هیجانها، و دیگر ویژگی‌های فردی خود را، در جهت درمان مطلوب و تعادل روانشناختی تغییر دهند. روان درمانی دارای نظریه ها و رویکردهای گوناگونی است . برخی از انواع روان درمانی شامل رفتاردرمانی شناختی cognitive behavioral therapy شناسایی باورهای ناکارآمد و رفتارهای ناسازگار و تغییر آنها ، روان درمانی تحلیلی Psychoanalytic ورود به معانی ناهوشیار، افکار، رفتارها و هیجانات بیمار و تغییر، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهدacceptance and commitment therapy ، طرحواره درمانی schima therapy ، روان درمانی وجودی (اگزیستانسیل) Existential Psychotherapy ، روان درمان بین فردی interpersonal psychotherapy سایکودراما psychodrama می شود.
با توجه به مطالعات و تحقیقات اخیر و اثر بخشی درمانی بسیار قوی، در راستای دیدگاه کل نگر به انسان با هدف درمان پایدار روانش و ایجاد تعادل و تاثیرات مستقیم جسم، یعنی مزاج بر روی روان و بالعکس با دیدگاهی تلفیقی از طب سنتی ایرانی و نظریه های روان درمانی جدید، با استفاده از ترکیب تکنیک مزاج شناسیtemperamentology در مرحله معاینه و تشخیص گذاری بالینی، در برخی مراکز درمانی، کلینیک ها و مراکز تحقیقاتی این دیدگاه و نظریه نیز اجرا می گردد تا به موازات ایجاد تعادل روانشناختی در ذهن بیمار توسط انواع روش های روان درمانی، تعادل مزاجی نیز در جسم بیمار( اصلاح الگوی تغذیه، اصلاح ساعات و بهداشت خواب، حرکت، سکون، استفراغ و احتباس ، اعراض نفسانی، تنفس، حرکت و سکون (ورزش و نرمش)، خواب و بیداری، خوردن و آشامیدن.) ایجاد گردد.
روان درمانی به صورت انفرادی یا گروه درمانی هم قابل انجام است. به صورت نمونه برای درمان ترس مرضی) روان درمانی به «سبک رفتاری» از چهار شیوهٔ حساسیت زدایی منظم غرقه سازی، سرمشق‌گیری و تنش کاربردی کمک می‌گیرد. در درمان اختلال‌های شخصیت، روان‌درمانی تحلیلی یا روان‌کاوانه کاربرد دارد.
